япончуудаас суралцсан зүйлс (өмнөх бичлэгийн орчуулга)

(orchuulah gej yostoi jinhene budaa bolgoloo, sorry)

Японыг анх зорисон нь 9, 10аад жилийн өмнө. 11, 12 настайдаа ширээний теннисний тэмцээнд оролцох гэж 2 удаа ирсэн юм. Кансай нисэх онгоцны буудалд онгоцноос бууж, арлын японы агаарыг мэдрэх үед эх газрын монголоос ирсэн миний хувьд чийгтэй, бас загасны үнэр үнэртсэн агаарыг мэдэрч билээ. (хэхэ, монголоос бичнэ ч алж байнааа) хамгийн эхний уулзсан нь монголын багийг газарчлах 2 залуу япон байлаа. тэрхүү 2 япон юугаа ч ойлгохгүй явж байсан бидэнд сайхан сэтгэлээр тусалж, монголруу харих хүртэл үргэлж хамт байсан юм. япон хүний тухай бодох миний бодол тэрхүү 2 японоос эхэлсэн гэж хэлж болох юм.
Түүнээс хойш дахин японыг зорисон нь 1жил 3 сарын өмнө өөрөөр хэлбэл, өнгөрсөн оны 4н сар. дахин сэтгэлд дотно Кансай нисэх онгоцны буудалд буулаа. Тэр үед өөрчлөгдсөн зүйл нь гэвэл японы агаар ч биш, япон хүн ч биш, харин би өөрөө байсан юм шиг. өмнөхөөсөө том болж, бага сургуулийн үеээ бодвол мэдээж элдэвийг эргэцүүлэх болсон байлаа.
Удаан хугацаагаар японд амьдрах болсон тул япон хүн, япон соёлд аль болох хурдан дасан зохицох шаардлагатай болов. Японы соёл, түүхийг сургууль дээр багш нар маань бидэнд зааж өгч байсан тул япон хүн ялангуяа япон хүний хоорондын харилцааг өөрөө сурья гэж бодлоо.
Үе үе япончуудтай харилцан ойлголцох нь миний хувьд ярвигтай асуудал байлаа.Япон хүн ямарваа нэг зүйлийг шууд хэлдэггүй, харин ихэнх тохиолдолд тойруу замаар хариугаа хэлнэ. нэг жишээ хэлье. шалгалтын үеэр багшаасаа хариугаа англиар бичиж болох эсэхийг асуухад, ` англиар бичих нь тийм ч сайн биш ` гэв. гадаад оюутнууд үүнийг нь сайн биш ч гэсэн бичиж болно гэж ойлгосон боловч, бичиж болохгүй гэсэн утгатай байсан ажээ. түүнээс гадна бас япон гэр бүлтэйгээ (host family)мөн заримдаа иймэрхүү асуудал үүсч байлаа .
Гэхдээ энд жил гарам амьдрах хугацаанд бага багаар энэхүү байдал нь дассаар. Ойрын үед тойруу утгаар хэлэх нь дажгүй ч юм уу гэж бодох болов. Учир нь гэвэл, ямар нэг зүйлийг татгалзах болоход, харилцаж буй хүндээ шууд, үгүй, чадахгүй гэж хэлэлгүй илүү тайван, эелдэгээр шалтгаанаа тайлбарлаж хэлнэ. Ингэснээр харилцагч маань ч бас намайг ойлгох болно. Мэдээж шууд хариугаа хэлэх нь илүү тохиромжтой үе мөн байх учраас үүнийг өөрөө шийдэх нь зөв гэж бодож байна.
Япончуудын хоорондын харилцаанаас сурсан бас нэг зүйл бол өөрийнхөө буруу гэдэгийг мэдэж байвал тэр дорно нь уучлалт гуйх явдал юм. Эхэндээ япончууд юу ч болоогүй байхад л уучлалт гуйх юмаа гэж бодож байсан боловч, сүүлд нь дээд курсынхээ хүнээс сонссоноор бол өөрийнхөө буруу үед уучлалт гуйхгүй байх нь хариуцлагагүй, бусдыг хүндэлдэггүй гэсэн байдлыг бусдад үзүүлдэг ажээ. Харин монголд бол ямар нэг зүйл болсон ч уучлалт гуйхгүй, өөрийгөө бусдаас илүүд үзэж, миний л зөв байх ёстой доо гэсэн сэтгэлээр уучлалт гуйхүй байх нь олон. Стресс ихтэй японы нийгэмд дор нь бие биенээ ойлголцох нь чухал учир энэхүү байдал үүссэн байх.
эцэст нь хэлэхэд , японы нийгэмд орж олон шинэ зүйлстэй учран, тэдгээрийн дотроос сайнийг нь сурч өөрийнхөө амьдралд хэрэг болгон хэрэгжүүлнэ гэж бодном. Их сургуульд орж олон сайн япон найзуудтай болон, япон хүнийг бага багаар ч гэсэн ойлгож л байна. Гэвч, үндэстэн бүр, түүний доторх хүн нэг бүр өөрийн гэсэн онцлогтой байгаа тэр цагт, миний хувьд япон хүн ямар түлхүүрээр онгойх нь мэдэгдэхгүй нууцлаг хаалга мэт...

(yapon helnii hicheel deer report bolgoj bichsen zohion bichleg baisan uchir yaponchuudiig magtahaas oor arga baihgui bailaaa gej......)